Podagrycznik pospolity (Aegopodium podagraria)

Selerowate (Apiaceae)

Bylina wysokości 50-80 cm z silnym kłączem i rozłogami. Łodyga dęta, bruzdowana. Liście w zarysie trójkątne: dolne dł. 20-30 cm, podwójnie trójlistkowe, o długich, pochwiastych ogonkach; górne mniejsze, pojedynczo trójlistkowe. Kwiaty drobne, białe lub różowe w złożonych baldachach średnicy 2-6 cm, bez pokryw i pokrywek. Kwitnie: VI-VII.

Rośnie na glebach świeżych i wilgotnych, żyznych, w grądach i łęgach, zwłaszcza na obrzeżach. W ogrodach uciążliwy chwast, bywa uprawiany, jako okrywowy. Wskaźnik gleb bogatych w azot. Młode pędy jadalne. Roślina lecznicza.

Opisy sporządził zespół Samodzielnego Zakładu Botaniki Leśnej SGGW w Warszawie: L. Witkowska-Żuk, K. Marciszewska, W. Ciurzycki, A. Obidziński, P. Zaniewski.