Ochrona lasu
Ochrona lasu od zawsze była jednym z priorytetów gospodarki leśnej. Las jest tu rozumiany jako ekosystem leśny – oznacza to przede wszystkim to, że cele ochronne odnoszą się nie tylko do drzewostanu, lecz także do biotopu i całej biocenozy, a więc do wszystkich elementów składowych lasu, takich jak drzewostan, gleba, ściółka, runo, podszyt, fauna, flora i in.
Las, ze względu na swoją wyjątkowość i złożoność zasługuje na specjalną ochronę. Dla utrzymania odpowiedniego stanu sanitarnego oraz zdrowotnego drzewostanu na poziomie nie zagrażającym trwałości lasu, wdrażane są sprawdzone metody ochrony lasu, zgodne z Instrukcją Ochrony Lasu. Wiedza o procesach zachodzących w przyrodzie i kontrola stanu środowiska leśnego pozwalają leśnikom na wczesną diagnozę zagrożeń, mogących wpłynąć negatywnie na stan lasu. Każdego roku podejmują oni działania mające na celu zachowanie trwałości lasu i zwiększenie jego naturalnej odporności na czynniki szkodliwe. Trwałości lasów zagrażają różne zjawiska, które możemy zaklasyfikować do trzech głównych grup z uwagi na ich charakter. Mogą to więc być czynniki biotyczne (ssaki roślinożerne, owady szkodliwe, grzyby patogeniczne), czynniki abiotyczne (silne wiatry, ulewne deszcze, śnieg) a także czynniki antropogeniczne (pożary, zanieczyszczenia powietrza, wód i gleb).
W Puszczy Białowieskiej największym zagrożeniem są pojawiające się co kilka lat gradacje kornika drukarza. Masowa gradacja tego owada w ostatnich latach doprowadziła do zamarcia kilku tysięcy hektarów lasu w Puszczy Białowieskiej.
Ochrona przeciwpożarowa lasu oparta jest na sprawnym i skutecznie działającym systemie, dzięki któremu możliwe jest szybkie wykrywanie pożarów, alarmowanie odpowiednich służb ratowniczych i prowadzenie akcji gaśniczej.