Wróć 
Wierzbowate (Salicaceae)
Duży krzew, rzadziej drzewo wysokości do 12(25) m i pierśnicy 75 cm. Pędy nagie. Liście skrętoległe, zmienne, zwykle szerokoeliptyczne, piłkowane lub całobrzegie, pomarszczone, spodem z szarym kutnerem i wypukłymi nerwami. Przylistki nerkowate, piłkowane. Dwupienna, owadopylna, miododajna. Kwiaty bez okwiatu, zebrane w jadalne za młodu kotki: męskie większe i dekoracyjne. Torebka drobna, 2-klapowa. Nasiona z puchem. Kwitnie: III-IV, przed rozwojem liści, najwcześniej z naszych wierzb.
Pionierska, rośnie na glebach od świeżych do wilgotnych, najczęściej na porębach, brzegach lasów, polanach.
Opisy sporządził zespół Samodzielnego Zakładu Botaniki Leśnej SGGW w Warszawie: L. Witkowska-Żuk, K. Marciszewska, W. Ciurzycki, A. Obidziński, P. Zaniewski.
