Wróć 
Szczawikowate (Oxalidaceae)
Niewielka, delikatnie owłosiona bylina, wysokości 5-15 cm. Liście i szypułki kwiatowe wyrastają z pełzającego, cienkiego kłącza. Liście złożone z trzech listków, jasnozielone, długoogonkowe. Kwiaty białe z żyłkami, pojedyncze, na owłosionych szypułkach. Nasiona wyrzucane na odległość około 2 m. Kwitnie: IV-VI.
Rośnie na glebach świeżych do wilgotnych, ubogich do żyznych. Ma szeroką amplitudę siedliskową, cieniolubny, rośnie borach mieszanych, grądach, łęgach i olsach, w borealnej świerczynie na torfie. Jadalny, zawiera kwas szczawiowy. Nocą stula listki.
Opisy sporządził zespół Samodzielnego Zakładu Botaniki Leśnej SGGW w Warszawie: L. Witkowska-Żuk, K. Marciszewska, W. Ciurzycki, A. Obidziński, P. Zaniewski.
