Jasnotowate (Lamiaceae)
Bylina z nadziemnymi rozłogami. Łodyga wzniesiona, wysokości 10-30 cm, słabo czterokanciasta, owłosiona. Liście dolne w różyczce, odwrotnie jajowate, płytko karbowane. Liście łodygowe nakrzyżległe, siedzące. Kwiaty niebieskofioletowe, po 6-16 w nibyokółkach, górą tworzą kłosowaty kwiatostan. Przysadki całobrzegie. Kielich pięcioząbkowy. Korona dł. 10-15 mm; górna warga zredukowana, dolna trójłatkowa. Kwitnie: IV-VII.
Rośnie na glebach świeżych, żyznych i średniożyznych; w borach mieszanych, dąbrowach, grądach, niekiedy na łąkach. Niegdyś używana do dezynfekcji ran. Roślina lecznicza.
Opisy sporządził zespół Samodzielnego Zakładu Botaniki Leśnej SGGW w Warszawie: L. Witkowska-Żuk, K. Marciszewska, W. Ciurzycki, A. Obidziński, P. Zaniewski.