Dzięcioł białogrzbiety (Dendrocopos leucotos)

Długość ciała: 24-28 cm
Rozpiętość skrzydeł: 38-40 cm
Masa ciała: 100-110 g
Wygląd: czarno-biało-czerwony duży dzięcioł, biały kuper, samiec ma czerwoną czapeczkę, samica – czarną

Największy z naszych pstro ubarwionych dzięciołów. W Polsce nieliczny mieszkaniec wschodniej i południowej części kraju, częściej można go spotkać w Puszczy Białowieskiej i Augustowskiej. Zasiedla bagienne olsy i lasy brzozowe, gdzie jest wiele martwych – zarówno stojących, jak i leżących drzew. Dziuple lęgowe wykuwa najchętniej w olchach. Żywi się larwami, których poszukuje w zmurszałym drewnie, systematycznie odłupując kawałki kory lub miękkiego drewna. Żerowisko wygląda, jakby robił płaską „odkrywkę” na sporej powierzchni pnia. Chętnie rozkuwa dolne części drzew. Gatunek osiadły.

Gatunek podobny do dzięcioła dużego.

Opis na podstawie książki „Ptaki Polski” Andrzeja G. Kruszewicza, wydanej przez MULTICO Oficyna Wydawnicza Sp. z o.o.