Wróć 8,8 km ok. 1, 20 godz.
Niespełna 9- kilometrowa trasa, przebiegająca znakomicie utrzymanymi leśnymi duktami i niewielkim fragmentem asfaltu. Po wykonaniu rozgrzewki wchodzimy do puszczy. Gorszej jakości, gruntową drogą dochodzimy do zwornika szlaków - punktów pomiaru tętna. Z prawej strony przychodzą trasy żółta i czerwona My podążamy za znakami szlaków: zielonym i czarnym, które na tym odcinku mają wspólny przebieg Pokonujemy kilometrowy odcinek i po dojściu po wyraźnej leśnej drogi, skręcamy w prawo. Kolejny kilometr poprowadzi nas piękną piaszczystą drogą. Dochodzimy do wiaty wypoczynkowej. Na maszerów czeka tam tablica z ćwiczeniami. Dzięki opisowo- zdjęciowej formie są łatwe do wykonania. Szlaki rozdzielają się. Kolejny 2 – kilometrowy fragment trasy biegnie trybą w kierunku północnym, Az do granicy Białowieskiego Parku Narodowego. Warto zwrócić uwagę na pomnikowe okazy świerka, który mniemy, maszerując tym fragmentem trasy. Po dojściu do granicy BPN naszym oczom ukazuje się samotna leśniczówka. To zaciszne, zanurzone w puszczańskim krajobrazie, miejsce przez ponad 30 lat było domem prof. Simony Kossak (1943- 2007). Z prawej strony po zatoczeniu blisko 4 – kilometrowej pętli, dołącza czarny szlak. Maszerujemy granicą Białowieskiego Parku Narodowego, o czym informują nas licznie ustawione tu tablice . Po 2 kilometrach dochodzimy do miejsca pamięci narodowej – zbiorowej mogiły miejscowych ofiar hitlerowskiego bestialstwa. Z prawej strony zostawiamy BPN i wychodzimy z puszczy. Jeszcze chwila i dojdziemy do skrzyżowania dróg. Na rozstaju dwa drewniane krzyże, na wprost aleja z mieszanego starodrzewia (klon, osika). My skręcamy w lewo, w kierunku widocznych w oddali pierwszych zabudowań Białowieży. Wychodzimy na asfalt. Na ul. Wojciechówka, mijamy siedzibę Nadleśnictwa Białowieża i za znakami, wracamy do miejsca, gdzie rozpoczęliśmy wędrówkę.
Długość trasy: 8,8km
Szacunkowy czas: 1,2h